Day 36: Beaten to the Punch

I awoke with a little grin this morning knowing that today Dave and I would give our notice, possibly pick our final berries and end the day at a campfire, somewhere in the middle of nowhere, sharing a BBQ fit for a king, tiramisu fit for a queen, a fountain of cheap wine and a dam of stories with our gorgeous friends the Kiwi’s.

The day started out like any other. 7 am wake up call, a quick pee, teeth brushing and breakfast on the run – that is once we got Jhana started. At the berry farm we were greeted by our new workmate, Pommy Number 3. You heard correctly, a new workmate at the farm where there is only enough berries for us to pick every second day. I guess Mr and Mrs berry weren’t happy with only earning $140 per week of the un-drivable bus they rent out to pickers who do not have their own transport to get to-and-from the farm – that must be why they hired another poor sod willing to pay the excruciating rent of $70 per week to sleep on an abandoned bus. Could Mr. and Mrs. Berry stoop any lower? Surely not?

With all this taken in stride we gathered our numbers, jugs and boxes and headed for G rows. Ipod in, jugs tucked neatly into my belt I prepared to mount row 6, a row known for producing at least 7 jugs of berries on a 2 day pick. To the dulcet tunes of Feist I began to pick. Half way through the row I glanced down at my jugs to see a few sad looking berries squinting back at me. Where had all the berries gone? After another row I checked my jugs again and the situation was not looking any better. A shared my observation with my fellow pickers. Kiwi Helen a Cheshire cat smile joked that Mr. and Mrs. might have secretly hired other pickers to pick on the days we have off… and that they are timing each of us to see which group is fasted and which needs to be fired… We all had a bit of a chuckle about it and then quick looked behind us to make sure no one was watching. 

Our pick in G was depressingly low so we decided to commiserate over a cup of coffee on the roof of the pom’s bus. From there it was on to ABC rows for the final leg of the picking day. Dave and I were on B, Kiwi Helen and New Pom on A (Kiwi Ryan had been sentence to a day of Mr. Berry and laying pipes for the new water system) and the Pommy lasses in C. B was the same miserable berry haul as G and we were starting to feel very good about leaving our jobs.

After finishing B in record time, we jumped into A to help Helen finish fast so we could get to the national park early. About halfway dorwn the row I could hear Mrs. Berry screaming, “Gerr awfff those rows, gerr awwwff!!!” and then the scream of the tires to announcing her departure. I figured I had better gerr awwff!!.

Back at the shed we were greeted by Mr. Berry who smiled at us for the first time in weeks. He then said in the calmest, sweetest voice, “I would like you two to finish up today, the season is winding up and we just don’t need you here”. When I asked why he said just as calmly, “Personal reasons”. When I asked with a little grin of my own, “And what personal reasons would they be”, he smirked and chanted “I don’t have to tell you.” Knowing quite well that he didn’t, and knowing that there was nothing left to say, we organised a time to pick up our final cheque and left the farm.

Nothing about today bothered me until we received a call the Kiwi’s…

After we left Mr. Berry told the Kiwi’s that they would have to stay back, that the farm was getting busier so they would not be able to have a day off for another few days.

Nothing about today bothered me until the Kiwi’s called to cancel our camping trip.

So here I am back at Top of the Town, sitting next to a bottle of New Zealand wine and a cheese platter brought as an offer of condolence from the Kiwi’s, not sure how to tell them that no matter how much I will cherish them tomorrow, today I don’t feel much like being friends. 

Dag 35 : Sightseeing

Enkel Ryan (de mannelijke helft van de Kiwi’s) moest werken vandaag, dus zijn we samen met Helen en de Engelse meisjes wat gaan rondtoeren in Stanthorpe. Ons doel was Donnelly’s Castle bezoeken… dat bleek een hele opdracht te zijn want het enige wat we hadden was een sightseeing map, waar de schaal totaal niet van klopte. Uiteindelijk kwamen we terecht op een 4×4 track wat niet echt gezond leek voor Jhana… Na een uur en half kwamen arriveerden we eindelijk (terugweg bleek slechts 20min te duren, damnit)! Voor resultaten moet je de foto’s bekijken!!!

Daarna zijn we Mt Marley opgereden, wat een mooi uitzicht geeft over Stanthorpe.

Hmm klaar voor alweer een framboosplukdag morgen, gelukkig 1 van onze laatste!

Cheerssss

Day 34: The Local

There is a buzz that mills around the berry fields each day as we inch closer to the last rows. A buzz loud enough to drown out the million bees as they frantically search for the last wilting flower in an arena of dormant vines… Loud  enough to drown out the screaming banshees more commonly known as Mrs Berry. Loud enough to drown out the rumble of Mr. Berry as he shouts commands over the drill of his quad bike. The buzz of knowing that however frustrating the day has been, and whatever uncertainty looms ahead one thing is certain. In about half an hour we will resume out posts at the local, beer in hand, and share our stories, our frustrations, and our dreams – our faces will ache from smiling too much and our bellies sore from laughter – and that my friend makes every day worth while. That is what the buzz is about.

Today we told our Kiwi friends of our plan to move on… away from Mr. and Mrs. Berry and into a new chapter… a new adventure. We have come to love and cherish our Kiwi friends… Even Davy can be caught looking a little like an impatient puppy impatiently waiting at the entrance of our van for the Kiwi’s return when we are parted. I don’t think there will be a dry eye in sight when it comes time for goodbyes.

Friday we will tell Mr. and Mrs. Bulldog… ehem… I mean Berry our plan to move on and, all things going according to plan we will set sail for Brisbane on Wednesday the 5th of May. That leaves enough time to explore the National park once more, collect our final check and celebrate my 27th birthday with our newfound friends.

Right now it is off to the steakhouse where Kiwi Ryan will attempt to eat a 1kg steak… Dave is still full from his last eating challenge.

Adios.

Dag 33 : Just strolling

Alweer een dag vrijaf, vermits er niet genoeg werk is op de boerderij. Het begint eerlijk gezegd mijn kloten uit te hangen… Daarom hebben we beslist dat het onze laatste week is. En bovenop dat hebben een WWOOF job gevonden!! yihaaa!! WWOOFen houdt in dat we als vrijwilligers werken (dus niet betaald) maar in ruil krijgen we wel gratis onderdak en eten. De plaats waar we naartoe gaan is een soort van campsite in het midden van de jungle. Deze plaats is echter enkele weken geleden zwaar getroffen door een orkaan en moet dus nu opgeruimd en weer opgebouwd worden… en dat is dus waar wij zullen aan meehelpen. Misschien niet betaald, maar vast en zeker meer voldoening en een hoop meer respect van de mensen waarvoor we zullen werken. En bovenop dit alles helpt dit ook nog eens om mijn extra visa te bekomen!!! Dus we kijken hiet allebei echt naar uit. Als alles goed gaat zouden we daar moeten zijn in de week van de 10de mei. Als je al eens een kijkje wil nemen hoe alles er daar uitziet (of uitzag), kan je op de volgende link klikken http://www.bushcamp.net/

Vermits we sneller een andere job hebben gevonden dan verwacht, hebben we de volgende 2 weken nog een heleboel te doen. De plaats waar we zullen werken is immers al ver in het noorden van Australië, dus moeten we eerst nog enkele plaatsen bezoeken… zoals de nationale parken hier in Stanthorpe, maar ook zeker Brisbane,…!!! Het positieve is dat de post en pictures weer wat interessanter zullen worden. Negatieve is echter dat we waarschijnlijk in de jungle voor ongeveer een maand over geen internet zullen beschikken. Maar we beloven wel van ons aan onze dagelijkse posts en afbeeldingen te houden, en dan van zodra we kunnen uploaden we alles.

Laatste week werken bij die kakkers dus, ik kan niet wachten om hun het goede nieuws te vertellen 🙂

 

toedels

Day 32: When life gives you lemons, make lemonade.

Another day picking berries, head bowed, lips sealed, iPod on. After overhearing another screaming match by Mr. and Mrs. Berry I caught myself chanting over the dulcet tones trickling through my ears, ‘Make lemonade, make lemonade, make lemonade.’

I let this job get to me. I found myself teeth clenched, feverously rummaging through row after row, picking as fast as I could only to be disappointed the next day to see that the numbers counted by Mrs. Berry… and no matter how sure I was of picking more I bowed my head, teeth clenched and continued to work like a monkey and be treated like a log. Last week I wallowed in the sour juice that surrounds the Berry’s and their farm. Today I’m making lemonade.

Perfect Lemonade Recipe

INGREDIENTS

• 1 cup sweet, sugary Kiwi (can reduce to 3/4 cup)
• 1 cup tepid POM (for the simple syrup)
• 1 cup sour Mr. and Mrs. Berry Juice
• 3 to 4 cups patience (to dilute)

METHOD

1 Make simple syrup by heating the Kiwi’s and POM’s in a small saucepan until the Kiwi’s are dissolved completely.

2 While the sugar is dissolving, use a juicer to pulverise the juice from Mr. and Mrs. Berry, enough for one cup of juice. If there isn’t enough juice to fill one cup take them out and bash them over the head with a meat cleaver.

3 Add the juice form Mr. and Mrs Berry and the Sugary mix of the Kiwi’s and the Poms to a pitcher. Add 3 to 4 cups of patience, more or less to the desired strength. Refrigerate 30 to 40 minutes. If the lemonade is a little sweet for your taste, add a little more straight Berry juice to it.

Serve with a grain of salt, and sliced Mr and/or Mrs. Berry.

Serves 6.

 

 

PS. Thank you for all the sweetness you send by way of our blog. Despite our whines we really are having the time of our lives… farm life is awesome – and I know we are going to meet some great farm people – we just have to get through this little hiccup first. On note a positive note it looks like we may have found some WWOOFing work in Maroochydore… so i thing we will be giving our notice to the Berries very soon… fingers crossed.  Love to all.

xoxoxo

Dag 31 : Anzac + Sangria = perfect combination

Deze ochtend vroeg opgestaan voor de Anzac-parade. Hoewel het niet echt veel voorstelde, was het toch interessant dit eens te zien in een klein dorpje.

Hierna zijn we terug de heuvel opgeklommen naar ons campingplaatsje om wat sangria te maken (ik schat zo’n 8 liter met de bijhorende hoeveelheid fruit!). Het drinken ging gepaard met enkele kaartspelletjes en natuurlijk het bekende “game of life”. Anyway voor de rest is er dus niet veel gebeurd… buiten dat ik gisteren eigenlijk niet meer kon bloggen om dat ik veel te scheel was.

We staan alweer achter met enkele Daily pictures, sorry daarvoor… Wanneer er een dag is met veel zienswaardigheden zullen we er wat extra nemen!

 

cheeriossss

 

 

Day 30: The Romance is Dead

There is nothing romantic about blogging. Day in day out. Take right now for example: All I feel like doing is kicking back and relaxing after a LONG day picking berries – but no… It is my turn to blog. Well campers – I have nothing to say. It’s Saturday, work was work, the Berries were their usual less than pleasant selves, figs were picked, utes were driven and all the ‘pickers’ are pretty excited about having a day off tomorrow.

Until we meet again.

Ciao

Dag 29 : Poker en Cocktails

Gisteren  hebben we samen met de kiwi’s aan een pokertornooi deelgenomen. Onze verwachtingen waren niet al te hoog, dat kan je ons ook niet echt kwalijk nemen na het zien van onze lokale DJ. Maar we waren heel aangenaam verrast… hoewel de buy-in slechts $10 was, leek het allemaal heel professioneel met de bijhorende cocktails. Spijtig genoeg waren we (de kiwi en ik) snel uitgeschakeld en bleven enkel de 2 grieten over tot aan de finale-tafel!! DAMNIT!

Vandaag dus weer gaan werken met een kater en slechts met 4 ipv 6 personen, dus een lange, hete plukdag. We hebben ook wat DJ-software geïnstalleerd om in de toekomst de job van onze lokale DJ over te nemen 🙂

Cheerssss

Day 28: Jhana conquers the road less travelled.

Yesterday Mr. and Mrs. Berry announced that due to the cold weather and our speedy picking that there was now to little work for six pickers – so we were asked to each take an extra day off… Today it was our turn.

We rose early to a breakfast fit for kings. Even the sun came out to play as we locked, loaded and set sail for the road less travelled, the road to Boonoo Boonoo National Park.

It was touch and go for a while early on in the day as Dave’s GPS decided it didn’t want to go to the National Parklands but to every dead end street in Tenterfield. After a 40 km detour and little tantrum by princess sparkle pants the GPS realised it was time to stop playing games and get us back on track.

The road to Boonoo Boonoo National Park was rough and at times Jhana sounded like a bull in a china shop. Finally we reached our destination. This parkland is home to some of the most dreamy landscape. It was here that Banjo Patterson courted his Mrs., the very spot we stood, 100 years ago.

We spent the day climbing over boulders that once crossed reveal tranquil pools of water. Here we sat and watched swallows diving for food and skater beetles skimming the surface of the water in an attempt to escape eels that swayed to-and-froe deep below.

The Berries have nothing on this place.

Magic.

  

Dag 27 : Kakkers en kiwi’s

Sommige mensen begonnen vragen te stellen over het feit waarom we voor diene “kakker” blijven werken… wel 2 belangrijke redenen zijn :

1. het is hier bijna het einde van het oogstseizoen, dus hier zijn geen andere jobs meer, tenzij we weer een heel stuk noordelijker gaan reizen. Probleem is dat we een beetje van dit stadje zijn gaan houden en hier nog wat willen blijven en rondkijken.

2. elke dag werk (ook al is het maar enkele uurtjes) is een dag dichter bij mijn extra visa. éénmaal ik mijn extra visa heb, kunnen we op zoek gaan naar betere jobs en hoeven we niet met onze kl*ten laten spelen.

3. ze hebben hier leuke kiwi’s

Dus ja we gaan het hier nog efkes moeten volhouden, maar de sfeer is nog altijd super, en dat is uiteindelijk het enige dat telt…

 

Morgen hebben we een extra dag vrijaf gekregen, omdat er de laatste dagen weinig zon was en dus minder frambozen om te plukken… Zondag is het Anzac-Day, met 1 of andere parade in het stadscentrum. Ik kijk er wel een beetje naar uit want het militaire in mij is er nog niet helemaal uit!!